Kim jestem?

Kiedy dorastałam, miałam do czynienia z wieloma trudnymi sytuacjami, które działy się poza moją kontrolą. Nauczyłam się, że gdy nie mam wpływu na to, co się dzieje – najważniejsza jest moja reakcja i sposób, w jaki kieruję swoimi myślami i nastawieniem. 

Zrozumiałam, że niezależnie od wydarzeń których nie możemy kontrolować – to nad czym mamy pełną władzę to nasza reakcja i podejście do sprawy. A to ma ogromne znaczenie i wpływ na sytuację.

Nauczyłam się skupiać na tym co ja mogę zrobić i akceptować kwestie, które nie są zależne ode mnie. Nawet w beznadziejnej sytuacji doszukiwałam się lekcji i czegoś dobrego, co mogę z tego wynieść wierząc, że w końcu będzie lepiej. I tak było 🙂

Przeżyłam wiele sytuacji w których pozornie nie było wyjścia i wiem, że każdy jest w stanie się zmienić i przejąć kontrolę nad swoim życiem.

Niezależnie od tego, jak jest trudno – warto zarządzać swoimi myślami i emocjami. Dzisiaj chcę przelewać tę wiarę w skuteczną zmianę na innych i wspierać ich w pracy nad sobą, aby tworzyli lepsze, bardziej satysfakcjonujące życie. Bo na takie zasługuje każdy. 

Przez problemy których doświadczałam, moim największym oparciem były przyjaciółki – które pokazały mi jak niesamowitą wartość niesie rozmowa, otwarte dzielenie się swoimi uczuciami, wsparcie i towarzyszenie w trudnych chwilach. 

Zrozumiałam, że kiedy dzielimy się tym, z czym nam trudno, a w zamian dostajemy ciepło, zrozumienie i wsparcie – wszystko się zmienia, a problemy nie wydają się być już tak duże.

Dzięki relacjom jakie tworzyłyśmy, nieustannie korzystałam z piękna wielości perspektyw, różnych podejść do tej samej sprawy i tego, że każdy widzi świat na swój sposób. Dużo mnie to nauczyło i wpoiło, że każdy z nas widzi świat inaczej.

Tak jak ja kiedyś zdrowiałam poprzez rozmowę i wsparcie, tak teraz chcę dawać to innym. Bo to ogromnie ważne, by mieć kogoś przy kim możesz szczerze być sobą i podzielić się wszystkim co przeżywasz.

Doświadczyłam tego, jak dzięki rozmowie i poczuciu wsparcia od innych świat problemów staje się mniejszy, a przykre doświadczenia tracą na znaczeniu. A jeśli sytuacja jest beznadziejna – doświadczenie wsparcia drugiej osoby jest bezcenne.

Zawsze z łatwością przychodziło mi nawiązywanie nowych znajomości. Naturalnie byłam otwarta na innych, bez oporów poznawałam nowe osoby, zawsze będąc ciekawa indywidualnej historii i tego, co jest pod warstwą pierwszego wrażenia.

Przez zmiany miejsca zamieszkania w podstawówce zmieniałam szkołę, a na studiach uczelnię. Szybko odnajdywałam się w nowych miejscach, zawiązując wartościowe, głębokie znajomości.

Byłam w wielu środowiskach, zawierając przyjaźnie zarówno w prywatnej szkole, ośrodkach dla trudnej współuzależnionej młodzieży, czy na szkoleniach gdzie zaprzyjaźniałam się z osobami dwukrotnie starszymi ode mnie. 

Nigdy nie oceniam po pozorach, zawsze kieruję się ciekawością i otwartością na drugiego człowieka. Jestem tolerancyjna, akceptuję innych takimi jakimi są i nie oczekuję, by myśleli i działali tak jak ja – szanuję ich wartości i decyzje które podejmują.

Dzięki temu potrafię postawić się w czyjejś perspektywie, rozumiejąc ją nawet jeśli ja żyję inaczej. Przy mnie każdy może swobodnie czuć się sobą i zostać dostrzeżonym takim jakim jest. W prawdzie i autentyczności. 

Przez nastoletnie lata byłam dla siebie największym wrogiem. Wygórowane oczekiwania dorosłych, ciągłe wytykanie błędów i wieczne poczucie bycia niewystarczającą blokowało drogę do akceptacji i szczerej miłości do samej siebie.

Ciągłe podnoszenie poprzeczki i nie docenianie siebie za to co zrobiłam, tylko wymaganie jeszcze więcej przyniosło wiele bólu i rozgoryczenia. I niechęci do siebie.

Kiedy zaczęłam interesować się psychologią i rozwojem, zrozumiałam, że przesadna skromność i ciągłe niezadowolenie z siebie nie są wcale szlachetną wartością.

Za to wartość, jaka stoi za akceptacją siebie, odpuszczeniem dobijania się i wytykania sobie błędów jest nieoceniona. Budowanie relacji z sobą, akceptacji i łagodności do siebie i swoich działań niesie za sobą szczęście, które nie jest uzależnione od innych.

Kiedy jesteśmy świadomi siebie, tego co potrzebujemy i na co się nie zgadzamy – żyjemy tak jak tego chcemy i czujemy się z tym dobrze – zarówno podczas trudniejszych momentów jak i tych lepszych.

Zrozumiałam, że jedyną osobą z którą spędzimy każdą minutę swojego życia jesteśmy my sami – chyba warto, aby mieć dobrą relacje z samym sobą?

Dzisiaj, po wielu latach drogi do pokochania siebie i zaakceptowania swoich wad – dostrzegam w nich wartość i umiem docenić to, jaka jestem. A to pozwala mi na rozwój i cieszenie się z życia i każdego jego etapu. 

Po dołożeniu do moich doświadczeń naukowej wiedzy, umiejętności i kompetencji – z radością pomagam w tym innym, szerząc ideę samoakceptacji i życia w zgodzie ze sobą. I innymi. Bo wtedy życie jest łatwiejsze i o wiele przyjemniejsze.